Koffie werd steeds belangrijker en toen koffiebranderij Peeze in 2002 de eerste Baristawedstrijden in Nederland introduceerde was Louis de allereerste deelnemer. Drie keer heeft Louis zelf meegedaan maar wedstrijden waren niks voor hem. Daar werd hij te zenuwachtig van. Maar personeel motiveren om te presteren en over koffie te leren, daar was Louis erg goed in. Veel praten, proeven en experimenteren en eindigen met de nodige glazen wijn én discussie, niet perse over koffie. Zo ging het meestal en gaat het nog steeds. Het resultaat is een enorme kennis over koffie en vele kampioenen en bekende Barista’s.
In 2006 kregen we de kans om het buurpand bij de zaak te trekken en achter de zaak grond te kopen waar we een nieuwe keuken konden bouwen. Louis en ik waren trots op ons mooie nieuwe bedrijf.
In 2008 werd Louis ernstig ziek. In juli 2010 is hij gestorven. Ik en alle medewerkers van de Blonde Pater zetten dit bedrijf voort in zijn geest omdat het ook onze geest is!
DBC Louis Claus Award
In 2010 hebben de koffievrienden van Louis de “DBC Louis Claus Award” in het leven geroepen. Dit is een prijs die elk jaar bij de finale van het NBC (Nederlandse Barista Championships) wordt uitgereikt aan jong aanstormend talent. Wij zijn trots en blij dat Louis zo elk jaar als inspirator en motivator van jonge mensen in de koffiewereld wordt herdacht.
Het begin van de blonde pater!
In 1988 kochten Louis en ik café de City Bar aan de Houtstraat in Nijmegen van Jo Samson. Het was een donkerbruin cafeetje met 5 tafeltjes en een clientèle van journalisten en kunstenaars. We knapten het op met een likje lichte verf om het opener en toegankelijker te maken voor publiek overdag en doopten het om tot “de Blonde Pater”. We woonden boven de zaak en gebruikten ons eigen kleine keukentje om wat broodjes en hapjes te kunnen verkopen.
In 1990 kregen we een lening bij de bank om een serre aan te bouwen. We werkten ons drie slagen in de rondte en elke cent die we verdienden stopten we weer in de zaak. Ook de centen die we nog niet hadden want toen al droomde Louis van een betere espressomachine waar echt geen geld voor was. Maar op een avond zei hij tegen mij: “Oh Nick…….., ik geloof dat ik vanmorgen een nieuwe espressomachine heb gekocht.” Ik kan me niet meer herinneren hoe we dat geld bij elkaar gesprokkeld hebben maar die nieuwe machine kwam er omdat dat nou eenmaal nodig was voor het bedrijf wat we voor ogen hadden.
